Jan Sebastian Bach. Dodane w Luty 2013. Johann Sebastian Bach urodził się 21 marca 1685 roku w Eisenach, zmarł 28 lipca 1750 roku w Lipsku. Jeden z najsłynniejszych kompozytorów i organistów niemieckich. Główny przedstawiciel epoki baroku. Bachowie od pokolenie grali zawodowo na organach, komponowali utwory.

architektura baroku Jest to styl artystyczny, który wyrósł z koniec XVI wieku we Włoszech i trwał do XVIII wieku. Jej początki sięgają kontrreformacji, będąc sposobem na apel do wiernych poprzez bardzo wystawny styl budowy, projektowania i sztuki, który próbował reprezentować chwałę i wielkość Kościoła katolicki W tej lekcji z proponujemy Ci główne charakterystyka architektury barokowej dzięki czemu można wyróżnić estetykę architektury barokowej. Na początku XVI wieku, Europa przeżywa burzliwe momenty, będąc Barokowy, słowo oznaczające niedoskonałą perłę, odpowiedź na tę niebezpieczną sytuację jako znak potęgi, bogactwa i siły tych najwybitniejszych krajów, zwłaszcza katolików. W ten sposób przywódcy religijni wpłynęli na kulturę, a zwłaszcza na sztukę, będąc kościoły i katedry te idealne scenariusze, aby pokazać ich siłę i ideologię. Architekci przejęli pojęcia piękna od renesansu, ale w sposób bardziej dekoracyjny. Barok rozpoczął się we Włoszech gdzie papież i inni władcy zaczęli budować w stylu barokowym, rozszerzając się a następnie reszta Europy i Ameryki Południowej, choć w każdym kraju styl nabrał subtelności różnice. Ogólnie barok dążył do stworzenia przestrzeni pełnych teatralność i efektowność, wprowadzając dynamikę, ruch, kontrast i dramat na zewnątrz, a zwłaszcza we wnętrzach. Fazy ​​baroku są wczesny barok, od 1590 do 1625 r Pełny barok, od 1625 do 1660 i Późny barok, między 1660 a 1725, kończąc tę ​​ostatnią fazę with Rokoko. Jedną z przeszkód, jeśli chodzi o rozróżnianie stylów architektonicznych, jest to, że wiele istotnych budynków tej epoki jest zwykle wynikiem mieszanka stylów. Trzeba pamiętać, że dzieła te trwały dziesiątki, a nawet ponad sto lat i przez ten czas wplatano elementy różnych stylów. Aby odróżnić konstruktywne elementy baroku musimy pamiętać, że główne charakterystyka architektury barokowej. Tutaj je odkrywamy. Architektura barokowa wyróżnia się w użyciu duże kopuły, zwykle znajduje się w centrum budynku. Dekoracja zajmuje centralne miejsce i staje się coraz bardziej dopracowana i skomplikowana, osiągając określone dawki ekstrawagancja i przepych. Złoty jest ona rozbudowana dla podkreślenia sakralnego i wystawnego charakteru dzieł, co jest godne uwagi w przypadku rzeźby, zarówno wewnątrz, jak i na zewnątrz. Złocenie prac rozciąga się na rzeźby, płaskorzeźby, ołtarze, sztukaterie i tak dalej. Wszelkiego rodzaju elementy architektoniczne i/lub dekoracyjne służą do uzyskania wrażenia ruch lub dynamizm. W ten sposób stosuje się zakrzywione ściany, sklepione sufity, nisze, łuki, zwoje, rzeźby, płaskorzeźby, trompe l'oeil itp. Kolejną cechą charakterystyczną architektury barokowej są podwójne skośne stropy skośne. W przypadku Hiszpański barok, telefon Herreriano lub Habsburg, ma w El Escorial jego największym przykładem jest jego znaczący wpływ. W ten sposób narzucane są zamknięte lub surowe zewnętrza, podczas gdy wewnątrz uwalnia się przepych. Powtarzają się również takie elementy jak wieże przecinające fasady, dach z iglicą i dachy łupkowe. W odniesieniu do kościołów uproszczono modele i zastosowano plan jednej nawy z kaplicami w przyporach, tzw. roślina jezuicka, i pewna surowość na zewnątrz, podczas gdy wnętrza wypełnione są złotymi ołtarzami i pewną złożonością projektów, motywów, dekoracji i tak dalej. Architekci i artyści barokowi są autentyczni mistrzowie światła, będąc jednym z pierwszych ruchów artystycznych zwracających uwagę na działanie światła. W ten sposób wykończenia, dekoracje i wiele innych detali konstrukcyjnych i dekoracyjnych dobiera się w zależności od światła i efektów, które mają zostać stworzone. Światło i światłocienie służą do pokazania kontrastu i generowania dramatyzmu. Tematyka prac to zazwyczaj religijny, zawsze traktując rzeźby, ołtarze i motywy zdobnicze z przepychem, obfitującym w zwycięstwa i boskie charaktery. Dotyczące planowanie miasta, Barok charakteryzuje się dążeniem do zintegrowania przestrzeni w całość, zarówno z punktu widzenia krajobrazu, jak i miasta. Moment, w którym pojawiają się liczne plany regulacji wielkich miast, a prototypem stolicy jest Rzym. Zarządzenie wykonane przez architekta Domenico Fontanę, w którym miasto jest regulowane zgodnie z siecią dużych dróg przegubowych wokół centrów, takich jak place lub budynki znaczący. Bazyliki przeplatają się i stają się punktami spotkań i wyjścia. włoski wpływ Godny uwagi jest również od połowy XVII wieku, który wyobrażał sobie fasady jako ołtarze, o bardziej dekoracyjnym stylu. Trend, który trwał do pierwszej dekady XVIII wieku, zbiegając się w czasie z trendem bardziej zdobniczym i bardziej powściągliwym. Ten późny barok będzie nazywany Rococó lub, w przypadku Hiszpanii i Ameryki Południowej, Churrigeresco. viewer

Twórcy literatury antycznej. Żył w VIII wieku przed naszą erą, był najprawdopodobniej pieśniarzem. Stworzył dwa wielkie eposy –"Iliadę" i "Odyseję". O życiu Homera nie mamy żadnych pewnych wiadomości, a już w starożytności jego postać otaczały legendy. Opowiadano np. że Homer był ślepy, a siedem miast ubiegało się o

Barok to jeden z głównych kierunków w historii sztuki europejskiej. Trwał od końca XVI do XVIII wieku. W odróżnieniu od renesansu, którego artyści postawili człowieka w centrum swoich zainteresowań i poszukiwań twórczych, artyści barokowi głównym przedmiotem swojej twórczości uczynili Boga i sprawy boskie, najczęściej w ujęciu mistycznym. Na uformowanie się malarstwa barokowego największy wpływ wywarło włoskie środowisko artystyczne i reprezentowane w nim nurty, w tym nurt naturalistyczny, nurt klasyczny oraz kolorystyczny szkoła wenecka. Prądy te, przeplatając się z tendencjami mistyczno-symbolicznymi i nurtem sztuki dworskiej, były głównymi kierunkami malarstwa barokowego. W malarstwie religijnym dominowała tematyka mistyczno-symboliczna i martyrologiczna, zaś w malarstwie świeckim — sceny mitologiczne, alegoryczne, historyczne i portret, a także pejzaż i martwa to styl bogaty w zdobnictwo, pomysłowe rozwiązania i symbolikę. Z założenia opierał się na wykorzystywaniu ludzkiej zmysłowości do przekazania treści religijnych. Stąd, na przykład, przedstawienia świętych w ekstazie. Działano silnie na fantazję odbiorców w celu wywołania ich zachwytu. Obrazy barokowe cechowała dynamiczna kompozycya, patos, ruch, teatralność gestu, niezwykłe ujęcia postaci, często, zwłaszcza w tematyce religijnej, dążenie do oddania silnych, czasem skrajnych uczuć. Stosowano silny światłocień. Kulminacją baroku był okres zwany Rokoko. W malarstwie pojawiła się stylistyka odmienna od barokowej. Zmieniła się tematyka, technika, barwy, format. Obrazy były malowane lekko i finezyjnie. Kolorystyka stała się jasna. Dominowała tematyka związana z zabawami i wydarzeniami towarzyskimi na łonie natury, z bohaterami w strojach dworskich, bądź pasterskich. Malowano maskarady, widowiska teatralne, i przedstawienia o podtekstach erotycznych. Popularnością cieszył się portret, zdominowany przez wizerunki kobiet. Był bardziej intymny, często niewielkich rozmiarów i wykonywany pastelami. Podwaliny pod nowy styl w malarstwie położyli artyści włoscy XVI wieku: Michał Anioł, Tintoretto, Tycjan i Paolo Veronese. W czasach dojrzałego Baroku, jego ojczyzną nada pozostawały Włochy. Za najważniejszego artystę włoskiego Baroku uważa się Caravaggia. Oprócz niego należy wymienić również: Pietro da Cortona, Artemisię Gentileschi, Giovanni Battistę Piazzetta, Andrea Pozzo, Guido Reni i Giovanni Battistę Tiepolo. Poza Włochami, barok rozkwitł niemal w całej Europie. W Hiszpanii największe uznanie zyskał Diego Velázquez, a także Bartolomé Esteban Murillo, José de Ribera i Francisco de Zurbarán, w późniejszym okresie, w czasach manieryzmu tworzył El Flandrii tworzyli Rubens, Antoon van Dyck i Jacob Jordaens, w Holandii malował Rembrandt, Frans Hals i Johannes Vermeer. Barok rozwijał się również we Francji, gdzie wybitnych osiągnięć dokonali Claude Lorrain, Nicolas Poussin, Hyacinthe Rigaud i Antoine Watteau.

7 głównych artystów odrodzenia i ich wybitne dzieła. Albo odrodzenie, które od XIV do XVII wieku było okresem wielkiego rozkwitu kulturowego w Europie i sceną wielkich mistrzów sztuki, takich jak Leonardo da Vinci, Michał Anioł, Rafael i Tycjan. Albo rola artystów renesansowych jest kluczowa dla wartości i idei epoki (takich jak

Nazwa omawianego okresu etymologicznie wywodzi się od gatunku perły poławianej u wybrzeży Portugalii, zwanej „barocco”. Powiązana jest także z francuskim słowem „baroque”, które oznacza „bogactwo ozdób” i dobrze określa barok. Ramy czasowe tej epoki przypadają na wiek XVII. Jest to okres walk, intensywnej działalności inkwizycji i szerzących się chorób. Europie doskwiera wojna trzydziestoletnia, Francji liczne potyczki Ludwika XIV, Polsce powstanie Bohdana Chmielnickiego i potop szwedzki. W związku z tym filozofia, sztuka, architektura, malarstwo i wreszcie literatura tchnęły niepokojem i łamały dotychczasowe zasady, a artyści uwielbiali nadmiar ozdobników oraz patos. Stało się to elementem, dzięki któremu łatwo było rozpoznać barok. Definicja tej epoki zakłada wręcz powszechną skłonność do przesady, co łamało renesansowe poczucie smaku i harmonii. Barok — najważniejsze informacje Zdumiewanie niezwykłą formą to podstawowa zasada, która przyświecała artystom w nietypowej epoce, jaką był barok. Literatura tego okresu przepełniona była różnorodnymi środkami artystycznymi. Pisarze bardziej skupiali się na formie niż na treści. Najczęściej stosowano alegorię, oksymoron, anaforę, antytezę oraz hiperbolę. Te środki stylistyczne nierzadko wypełniały one dzieła literackie tak, że czyniły z nich skomplikowane utwory. Ponadto sięgano także po motyw śmierci i przemijania, czyniąc go wręcz tematem przewodnim niektórych kompozycji. Patrząc na dzieła z poszczególnych epok, łatwo dostrzec te przypadające na okres obejmujący barok. Cechy, które zauważalne są niemal natychmiast, to monumentalizm połączony z bogactwem dekoracji i ornamentów. Malarstwo i rzeźba barokowa to przede wszystkim umiejętne przedstawienie ruchu, światłocienie, wizyjność i mistycyzm. Niezwykła ekspresja dzieł tej epoki jest odzwierciedleniem trudnego czasu, w jakim musieli tworzyć artyści. Barok w czasach sarmackich Barok w Polsce dzieli się zwykle na trzy fazy: początkową (koniec XVI wieku), którą reprezentowali tacy autorzy, jak Mikołaj Sęp Szarzyński, Hieronim Morsztyn czy Piotr Skarga; dojrzałą (od lat 30. aż do 70. XVII wieku) związaną ściśle z kulturą sarmacką; schyłkową (do lat 30. XVIII wieku), w której pisali najwybitniejsi twórcy tego okresu: Wacław Potocki, Wespazjan Kochowski i Jan Chryzostom Pasek. Polski barok rozwijał się w nietypowy sposób. Związane to było głównie z krzyżowaniem się nurtów napływających z zachodniej Europy, Włoch i Hiszpanii, z kulturą obecną na terenie kraju. Szczególnie podatne na wpływ barokowej sztuki były prądy sarmackie, które i tak cechowała skłonność do przepychu i teatralności. Dwie twarze baroku Barok zarówno w Polsce, jak i na świecie miał dwa oblicza. Jedno było mistyczne i przeniknięte duchem kontrreformacji, drugie zaś — bardzo malownicze i związane ze świecką poezją dworską i okolicznościową. Doskonale obrazuje to twórczość najwybitniejszego polskiego poety tej epoki, Jana Andrzeja Morsztyna. Tę barwną epokę, która pozostawiła liczne dzieła architektury, malarstwa i literatury, przez długi czas niesłusznie pomijano i krytykowano. Ostatecznie jednak utwory artystów z tego okresu stały się inspiracją do wielkich dzieł literackich w Polsce i na świecie. Poznając barokowych pisarzy, artystów i rzemieślników wykuwających monumentalne dzieła, trzeba pamiętać o burzliwej historii, która kształtowała ich twórczość. Dzięki temu filozofia i sztuka tej niezwykłej epoki będzie wciąż odkrywana i interpretowana na nowo.

Wymień twórców Baroku i ich dzieła? 2012-11-29 20:37:47 Na podstawie wiadomości rozdziałuvwymień twórców włoskiego renesansu( odrodzenia ),i podaj ich największe osiągnięcia. Pliss szybko na jutro 2017-04-06 16:51:12

Sztuka barokowa rozwijała się od końca XVI wieku. Najwięksi mistrzowie pędzla żyli i tworzyli w XVII wieku. Najlepsze warunki do rozwoju znalazła w krajach katolickich. Jej początki związane są z ideą ojczyzną barokuBarok narodził się we Włoszech. Za prekursorów tego kierunku w malarstwie uznani zostali tworzący w Bolonii na przełomie XVI i XVIII wieku bracia Caracci. To oni jako pierwsi zerwali z ideą manieryzmu – kierunkiem, który występował w sztuce europejskiej między renesansem a barokiem. Artyści, którzy tworzyli w epoce baroku większą uwagę skierowali na uczucia i emocje, interesowała ich natura i realistyczne odtwarzanie jeden z mistrzów barokowego malarstwaCaravaggio (właściwie Michelangelo Merisi da Caravaggio) żył w latach 1573-1610. Artysta tworzył w Rzymie, miał zupełnie inne podejście do sztuki niż to, które reprezentowali artyści tworzący w okresie manieryzmu. W początkowym okresie swojej twórczości Caravaggio malował głównie scenki rodzajowe. Z tego okresu pochodzą między innymi: „Grający na lutni”, „Chłopak z koszem owoców”, „Gracze w karty”. Interesowały go także sceny zaczerpnięte z mitologii. W późniejszym okresie Caravaggio tworzył nowatorskie dzieła poświęcone tematyce religijnej. W swoich dziełach wykorzystywał manierę tenebrosa. Jej cechą charakterystyczną jest mrok. Z ciemności Caravaggio wydobywał postacie i przedmioty ostrym światłem. Tematy religijne w interpretacji Caravaggio to wydarzenia z codziennego życia dziejące się w czasach mu mistrz malarstwa flamandzkiegoKatolicka Flandria była bardzo silnym ośrodkiem malarstwa barokowego. Do grona najwybitniejszych malarzy tego okresu zaliczany jest żyjący w latach 1577-1640 Peter Paul Rubens. Rubens był artystą wszechstronnym, malował sceny religijne („Sąd Ostateczny”) i liczne sceny mitologiczne („Sąd Parysa”). Do jego bardzo ważnych dzieł należy cykl obrazów historyczno-alegorycznych „Dzieje Marii Medici”. Cykl składa się z 21 monumentalnych Posts:

. 488 31 55 514 325 308 669 773

artyści baroku i ich dzieła